یادداشتهای پراکنده یک معلم

طرفه العین از نظر مردم معادل یك چشم بر هم زدن است ولی در واقعیت خیلی سریعتر از یك پلك زدن عادی است. برخلاف تصور مردم، که طَرف را پلك چشم می ­دانند؛ طَرف نگاه كردن با گوشه چشم است. مدت زمانی که شعاع دیده به اشیاء می ­افتد و به واسطه  شكستگی نور برمی ­گردد و به چشم می ­رسد .

انجام دادن کاری در این مدت خیلی کم که امروزه به آن میلی ثانیه(یک هزارم ثانیه) گفته می ­شود، کار هر کسی نیست. قرآن مجید قدرت انجام آن را به یکی از مشاوران حضرت سلیمان(ع) نسبت می­ دهد. گفته می ­شود در قضیه انتقال تخت ملکه سبأ، آصف بن برخیا توانست در مدت زمان یک چشم برهم زدن آن را از مملکت سبأ به نزد حضرت سلیمان(ع) بیاورد: «قَالَ يَا أَيُّهَا الْمَلأُ أَيُّكُمْ يَأْتِينِي بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ يَأْتُونِي مُسْلِمِينَ* قَالَ عِفْرِيتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِكَ وَ إِنِّي عَلَيْهِ لَقَوِيٌّ أَمِينٌ* قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِي أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَ مَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ؛[سپس حضرت سلیمان(ع)] گفت: اى سران، كدام يك از شما تخت او را پيش از آنكه مطيعانه نزد من آيند براى من مى ‏آورد؟ عفريتى از جن گفت: من آن را پيش از آنكه از مجلس خود برخيزى، براى تو مى ­آورم و بر اين[كار] سخت توانا و مورد اعتمادم. كسى كه نزد او دانشى از كتاب بود گفت: من آن را پيش از آن كه چشم خود را بر هم زنى، برايت مى ‏آورم؛ پس چون[حضرت سليمان(ع)] آن[تخت] را نزد خود ديد، گفت: اين از فضل پروردگار من است تا مرا بيازمايد كه آيا سپاسگزارم يا ناسپاسى مى‏ كنم و هر كس سپاس گزارد تنها به سود خويش سپاس مى‏ گزارد و هر كس ناسپاسى كند بى‏ گمان پروردگارم بى ‏نياز و كريم است.»(نمل، آیات۴۰ـ38)

انجام این کار از قدرت فوق ‏العاده­ای خبر می ­دهد که انسان‏ های عادی فاقد آن هستند. کسی می ­تواند آن را انجام دهد که با عنایات الهی از چنین قدرتی برخوردار باشد. ما معتقدیم که پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) چنین قدرتی را دارند. وقتی که آصف بن برخیا با داشتن علم بخشی از کتاب آسمانی توانست آن کار را انجام دهد، حضرات معصومین(‏ع) که بر همه کتاب الهی علم دارند به طریق اولی می ­توانند.(ر.ک: تفسیر نمونه، ج 15، ص473)